Pierwsze ekumeniczne spotkanie w Gminie Lubin

Protestanci, prawosławni i katolicy modlili się wspólnie podczas pierwszego ekumenicznego spotkania, które odbyło się w rzymskokatolickim kościele w Chróstniku. Wydarzenie miało wyjątkowy wymiar duchowy, a wolę jego kontynuacji wyrazili wszyscy obecni na spotkaniu kapłani.

Inicjatorami spotkania byli ksiądz kanonik Kazimierz Rapacz, proboszcz Parafii Rzymskokatolickiej
p. w. Matki Bożej Bolesnej w Chróstniku oraz ksiądz Jerzy Gansel, proboszcz Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Legnicy, a swoją obecnością wydarzenie uświetnił ksiądz protetyk Jerzy Malisz, proboszcz Parafii Prawosławnej p.w. Zaśnięcia Przenajświętszej Bogarodzicy w Zimnej Wodzie.

Przyczynków do zorganizowania ekumenicznego spotkania było wiele. Należą do nich  zakończony niedawno Tydzień Modlitw o Jedność  Chrześcijan, ubiegłoroczne 500 – lecie reformacji czy 70-lecie akcji i Wisła.

Potrzeba kiełkowała od dawna, a jednym z jej pierwszych wyrazicieli był ksiądz Kazimierz Rapacz z inicjatywy którego w 2012 roku na ścianie kościoła w Chróstniku wmurowana została  tablica pamiątkowa ku czci ks. Benjamina Schmolcka, kaznodziei i poety, który urodził się w Chróstniku, tam został ochrzczony, a w miejscowej świątyni z wielkim sukcesem wygłaszał swoje pierwsze kazania.

Życiu, działalności duchowej i twórczości poświęcony był wykład, który wspólnie wygłosili księża Kazimierz Rapacz oraz Jerzy Gansel. Nawiązał do niego także ksiądz Jerzy Malisz, podkreślając głębie poezji Benjamina Schmolcka, który dzięki swoim tekstom i ich nastrojowości, niezauważenie przenosi słuchaczy o trzy stulecia wstecz.

Specjalne podziękowania za możliwość wspólnej modlitwy złożył inicjatorom spotkania wójt Gminy Lubin Tadeusz Kielan.

– Gmina Lubin, jak i całe Ziemie Zachodnie, to miejsce wyjątkowe, w którym przeplatają się religie i kultury. Historię tego miejsca wyznaczają daty 1945 roku, kiedy przybyli tu  Kresowiacy, 1946 – gdy dotarli zesłańcy z Sybiru i 1947 roku, gdy na Ziemie Zachodnie przyjechać musieli Ukraińcy i Łemkowie. Wcześniej swoje domy opuścili Niemcy, głównie wyznania protestanckiego. Wszystkim tym wydarzeniom towarzyszyły ludzkie dramaty, rodzinne tragedie ale i nadzieja, że zakończenie wojny przeniesie oczekiwany spokój. Dzisiejsze  spotkanie, podczas którego duch protestantyzmu przeplata się z katolicyzmem i prawosławiem oddajmy hołd wszystkim, którzy tworzyli historię tych ziem – mówił wójt Tadeusz Kielan.

Szef gminnego samorządu zakończył swoje wystąpienie, cytując słowa prymasa Polski arcybiskupa Wojciecha Polaka, wypowiedziane podczas centralnych obchodów jubileuszu 500-lecia Reformacji: „Wbrew pojawiającej się wciąż pokusie rozdrapywania ran i szukania tego, co nas dzieli, wierzę, że dziś patrzymy na siebie i na nasze Kościoły nie z perspektywy podziału, który kiedyś się dokonał, ale w perspektywie dążenia do jedności. 500-lecie Reformacji jest zachętą i sposobnością „do szukania wspólnej drogi, którą – jako chrześcijanie – powinniśmy razem podążać, dając przykład i świadectwo w coraz bardziej podzielonym świecie”. Trzeba nam budować mosty, a nie wznosić mury”.

Wspólnej modlitwie powszechnej przewodniczył ksiądz Kazimierz Rapacz, a uroczyste Błogosławieństwo udzielone zostało przez duchownych wszystkich trzech wyznań.

Spotkanie zakończyło złożenie kwiatów pod tablicą księdza Benjamina Schmolcka.

W uroczystości uczestniczyli duchowni, władze powiatu lubińskiego w osobach starosty Adama Myrdy oraz przewodniczącej Rady Powiatu Lubińskiego Jadwigi Musiał, przewodniczący Rady Gminy Lubin Norbert Grabowski wraz wiceprzewodniczącą Sylwią Pęczkowicz-Kuduk oraz radnymi, dyrektorzy szkół i gminnych jednostek organizacyjnych, sołtysi oraz mieszkańcy.

Oprawę muzyczną wydarzenia przygotował zespół „Rozśpiewane Pastuszki” z Gogołowic oraz organista Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Legnicy, przy akompaniamencie którego wykonywane były pieśni autorstwa ks. Benjamina Schmolcka.

(MG)

Ksiądz Benjamin Schmolck – urodził się 21 grudnia 1672 roku w Chróstniku w Księstwie Legnickim. Jego ojciec Martin Schmolck był pastorem ewangelickim w Chróstniku. Jako syn pastora otrzymał bardzo staranne pobożne wychowanie. Już jako dziecko przejawiał wielki talent. W wieku 9 lat w 1681 roku rozpoczął naukę w szkole w Ścinawie. Otrzymał tu staranne przygotowanie ze starożytnych języków, co umożliwiło mu wstąpienie do gimnazjum w Legnicy.

Po 3 latach udał się do Wrocławia, gdzie poznał znanego Georga Wende (1635-1705). Wende po rezygnacji ze stanowiska rektora w Oleśnicy, przyjął takież w Lubaniu. Benjamin udał się w ślad za nim i dzięki temu otrzymał gruntowną wiedzę z literatury klasycznej.

W 1693 wstąpił na Uniwersytet w Lipsku na wydział teologii. Rozpoczynając tam studia określił się jako Polak. Na trzyletni okres nauki otrzymał stypendium od właściciela dóbr chróstnickich Nicolausa Heinricha von Haugwitza.

Na początku studiów uczęszczał tylko na zajęcia teologiczne o objaśnianiu pism. Miał jednak szersze zainteresowania i poświęcił się „ziemskim dyscyplinom”, a szczególnie naukom przyrodniczym. Chciał oddać się studiom medycznym, wybrał jednak studia teologiczne.

W 1697 roku po ukończeniu studiów wrócił do rodzinnej wsi by pomóc swojemu 70-letniemu ojcu w pracy na parafii. W 1701 roku został powołany na wikariusza ojca, po czym był ordynowany w Legnicy. Już 12 grudnia 1702 roku został skierowany jako diakon do Kościoła Pokoju w Świdnicy. W tym samym roku poślubił Anne Rosine Rehwald, córkę kupca z Lubania. Ze związku tego narodziło się dwóch synów i trzy córki. W 1708 roku został mianowany archidiakonem, w 1712 seniorem, a w 1714 pastorem prymariuszem (pierwszym pastorem) i inspektorem szkolnym.

Na rozwój jego poetyckich zdolności duży wpływ miał rektor szkoły w Lubaniu Georg Wende i konrektor Gottfried Hoffmann. Na studiach był bardzo poszukiwanym pisarzem okolicznościowych wierszy. Oddał swoje umiejętności zupełnie Bogu i rozwojowi zboru. Już w 1704 roku ukazało się jego 50 pieśni w zbiorze pt. Heilige Liederflammen der himmlischgesinnten Seele. W następnym wydaniu zbiór zawierał 100, a w trzecim 140 pieśni. Liczba jego pieśni zebranych w 16 zbiorach wydanych w latach 1707–1737 wynosi nie mniej niż 1188. Zmarł 12 lutego 1737 roku.